برند کارفرمایی
این تعریف به شکل خیلی مستقیم تری نسبت به برند شرکتی مطرح می شود و تفاوت آن با برندسازی شرکتی در آن است که: برندسازی شرکتی شامل تمام ذینفعان بوده و از مشتری تا سهامدار و کارمندان را شامل می شود اما برند کارفرمایی صرفا به حُسن روابط کارفرما با کارمندان می پردازد. در برند کارفرمایی سعی می شود که شرکت به عنوان محل کار ایده آل برای کارکنان معرفی شود تا کارکنان دوست داشته باشند در شرکت کار کنند و یا به خود افتخار کنند که در این شرکت کار می کنند. این کار باعث بهبود روابط در شرکت و سیاست های حفظ پرسنل نیز می شود. در حال حاضر در سطح جهان سایتهایی وجود دارد که کارکنان می توانند تجربه خود را در همکاری با شرکتها بیان کنند و این موضوع بر برند کارفرمایی تاثیر می گذارد. عواملی که می تواند به رش برند کارفرمایی کمک کند شامل موارد زیر است:
- وجود نظام پیشنهادات و انتقادات
- وجود قوانین واضح و اجرای آنها
- پرداخت به موقع حقوق و مزایا
- پرداخت حقوق به کارکنان بیشتر از رقبا
- وجود امکانات تفریحی در محل کار
- ارائه خدمات رفاهی به خانواده کارکنان
- پیاده سازی نظام منابع انسانی
- فراهم سازی امکان آموزش، رشد، و ارتقا
- آسان و کوتاه سازی فرایند استخدام در شرکت
- ترغیب کارکنان به تبلیغ برند کارفرمایی در جوامع کوچکتر
- پیاده سازی برنامه های حفظ کارکنان
- برجسته کردن جنبه هایی از شرکت که باعث تمایز شرکت نسبت به سایر شرکتها می شود
- انجام فعالیتهای فوق به صورت مستمر
بر اساس نظریات: مینچینگتون، بارو، امبلر، چینچیلا، بزوس
