علامت تجاری یا Trademark
علامت تجاری نیز مانند نام تجاری وظیفه دارد به مشتریان کمک کند که یک تولیدکننده و محصول آن را نسبت به سایر تولیدکنندگان و محصولات شناسایی کرده و بتوانند بین آنها تمایز قائل شوند لیکن تمرکز اصلی آن بر کیفیت محصولات است. وظیفه علامت تجاری آن است که به هر طریقی که ممکن باشد، هویت یک برند را از سایر شرکتها متمایز کند و در این مسیر می تواند از نقاشی ها، رایحه ها، صداها، نمادها، و اشکال استفاده نماید. برای مثال، شکل بطری های پپسی و کوکاکولا با علایمی که در طراحی هرکدام استفاده شده است، علامت تجاری همان برند فرض می شود که باعث تمایز آن از سایر برندها می گردد. معمولا علایم تجاری به ثبت می رسند تا از تقلب در آنها جلوگیری شود و کنوانسیون های مختلفی برای صیانت از نامهای تجاری وجود دارد. اجزای مهم در علایم تجاری شامل موارد زیر است:
- ظاهر تجاری: برای مثال می توان به ظاهر و دکوراسیون رستوران های زنجیره ای اشاره کرد که همگی باید مورد تایید سازمان های بهداشتی باشند و از استانداردهای مشخصی تبعیت می کنند.
- علامت جمعی: برای مثال می توان به پرچم ها اشاره نمود که نشان دهنده تولید تمام محصولات در یک کشور هستند. همچنین علایمی مانند یک اتحادیه صنفی که نشان دهد آن محصول توسط یکی از اعضای آن اتحادیه و طبق استانداردهای آن تولید شده است.
- علامت گواهی: مانند استاندارد ملی ایران که نشان دهنده کیفیت یک محصول است و یک مجموعه ثالث گواهی می دهد که کیفیت محصول تولید شده مورد تایید است.
توجه شود که نباید علایم تجاری را با اجزای اختصاصی برند مانند اسم یا محصول اشتباه گرفت بلکه علایم تجاری باعث تمایز محصول از منظر قانونی نسبت به کیفیت محصول می شوند. درواقع، ممکن است علایم تجاری از تولیدکننده ای که استانداردها را رعایت نکند سلب شود.
بر اساس نظریات: مان، بلوندن، گوردون، دایموند، ریچاردسون
