جامعه پیشتاز و نوآور
در بازارهای کنونی که به سمت جهانی شدن پیش می روند، رقابت بسیار شدیدتر از قبل است و عمر محصول نیز به شدت کاهش یافته است. همین موضوع باعث ضرورت توجه به نوآوری جهت بقای شرکتها می شود. ایده های نوآورانه باعث کاهش شدید بودجه تحقیقات خصوصا در شرکتهای کوچک و متوسط می شود. جوامع پیشتاز و نوآور معمولا تعدادی از کارکنان سازمان یا ذینفعان هستند که با توجه به شرایط خود در سازمان، ممکن است گاهی فداکارانه کار کنند و دایما پیشنهاداتی نوآورانه در جهت بهبود سازمان یا محصولات دهند. معیارهای موثر در رشد این جامعه شامل رضایت شغلی، امنیت شغلی و سایر پارامترهای روانی محیط کار است. جوامع نوآور معمولا دارای خصوصیات زیر هستند:
- تمرکز بر عملگرایی ضمن بهره گیری از دانش علمی
- اعتماد فی‌مابین
- به اشتراک گذاری ایده ها و بحث درمورد آن
- برآورد بودجه و زمان لازم برای توسعه ایده
- تحقیقات آماری و برآورد نتایج ناشی از ایده
- گروه های نوآور باید در درون سازمان رسمیت داشته باشد
- موضوع نوآوری باید مرتبط با ایجاد یا بهبود محصولات یا خدمات سازمان باشد
- گروه های نوآور بصورت داوطلبانه مسئولیت اجرای ایده را می پذیرند
- معمولا گروه های نوآور بصورت خودجوش تشکیل می شوند اما آموزش هم باعث تقویت نوآوری سازمانی می شود
- گروه های نوآور شامل تخصص های مختلف هستند و درک کرده اند که برای اجرای ایده نیاز به کدام تخصصها هست
- اهداف در گروه های نوآور معمولا کوتاه‌مدت است مثلا پروژه ساخت محصول جدید
- همیشه درصدی از ریسک برای هر نوآوری وجود دارد که مدیریت باید بپذیرد زیرا نوآوری ابزار بقای سازمان در بازار رقابتی است
- جوامع نوآور توانایی فرض مشکلات و راهکارهای بیشتری را نسبت به سایرین دارند زیرا در زمینه ی نوآوری دارای تخصص و تجربه هستند
- جوامع نوآور توانایی عملیاتی در حوزه های مختلف دارند چون افق دید بازتری دارند
- اعضای جوامع نوآور در هنگام بروز مشکلات از یکدیگر پشتیبانی می کنند
بر اساس نظریات: لیم، کوکس، گریمالدی، روگو، فریکسل، دولی، فیشتر، فلمینگ، ساهنی، پراندلی، مینتزبرگ، استیسی، پاولز، کاستر، لیپیتز، ولکات، اندرسون، رز، جونز، ریکارد، رایش، برکینشاو، بسن، نوولاری، مارک، کول، چسبرو، سونگجو، گوانگمن، اولریچ، ولادووا
