ایمنی و بهداشت محیط کار OHS

این تخصص عموما به الزامات ایمنی، سلامت، و رفاه در محیط کار می پردازد تا هرگونه صدمات ناشی از کار را به حداقل برساند. توجه شود که تعریف از سلامت به معنی وضعیت رفاه کامل جسمی، روانی، و اجتماعی است نه صرفا بیماری یا ناتوانی. فعالیتهای صحیح OHS بصورت مستقیم تا 50% و بصورت غیر مستقیم تا 200% باعث افزایش بهره وری می شوند.

وظایف عملکردی کارشناس ایمنی و بهداشت محیط کار:

  1. بررسی دایم و منظم محیط کسب و کار جهت شناسایی عوامل خطرآفرین در هر ایستگاه کاری.
  2. تنظیم دستورالعملهای عملکردی، فرایندهای اجرایی، معیارها و الزامات برای کارکنان با هدف کاهش مخاطرات.
  3. برگزاری کلاسهای آموزشی یا بولتن های ایمنی و بهداشت محیط کار برای کارکنان.
  4. ارائه اطلاعات مرتبط با ایمنی و بهداشت به مدیران جهت تصمیم گیری
  5. ارائه پیشنهادات اجرایی به مدیران جهت اصلاح تصمیمات اتخاذ شده با هدف افزایش ایمنی و بهداشت.
  6. انجام معاینات پزشکی در زمینه های جسمی، روانی و اجتماعی.
  7. ارائه مشاوره به کارکنان در جهت اصلاح ایمنی و بهداشت شخصی.
  8. اعزام پرسنلی که بیمار تشخیص داده می شوند به پزشکان متخصص.
  9. نظارت بر استفاده از لوازم ایمنی توسط کارکنان مثلا دستکش یا عینک جوشکاری.
  10. کلیه مسائل مربوط به محیط زیست در حوزه فعالیت کارشناس OHS است.
  11. جمع آوری ایده ها، پیشنهادات، و نیازهایی که کارکنان ابراز می دارند و سپس بررسی آنها و  در نهایت تصمیم گیری.
  12. نصب علایم هشدار دهنده در محل کار
  13. اجرای رویه های عملیاتی در محیط های خطرزا مثلا نصب نرده روی داربست یا استفاده از لوازم جلوگیری سقوط از ارتفاع.
  14. تنظیم برنامه آموزش استفاده پرسنل از تجهیزات و صدور گواهی تخصص تا حادثه ای در اثر دانش ناکافی رخ ندهد.
  15. بررسی احتمالات مختلف و سناریوهایی که ممکن است رخ دهد و تنظیم راهکار پیشگیرانه و یا اقدامی درصورت وقوع.
  16. سنجش میزان انگیزه کارکنان برای اجرای دستورالعملهای ایمنی در محل کار و برخورد لازم درصورت نیاز.
  17. جمع آوری داده ها و ثبت سوابق عملکردی.
  18. کارشناس ایمنی و بهداشت محیط کار باید آشنایی کامل با قوانین این حوزه داشته باشد.

خطراتی که در ایمنی و بهداشت محیط کار بررسی می شود:

هر چیزی که باعث تهدید سلامت کارکنان بصورت مستقیم یا غیر مستقیم برای مدت موقت یا دایم در شاخه های جسمی، روانی و اجتماعی شود خطر محسوب می شود و ایمنی و بهداشت محیط کار موظف است آنرا رفع، کنترل و یا تا حد ممکن کاهش دهد. خطرات می توانند بر اساس میزان ریسک به دسته هایی مانند کم، متوسط، زیاد، بحرانی و... طبقه بندی شوند یا برای هرکدام مطابق با شرایط مختلف، امتیاز فرض کرد. اصلی ترین راه های شناخت خطرات به شرح زیر است:

  1. قوانین و مقررات که ابلاغ شده است (مثلا از ناحیه نهادهای قانون گذار).
  2. آنچه که قبلا رخ داده است (سوابق قبلی).
  3. آنچه کارکنان به عنوان خطر اعلام می دارند.
  4. آنچه که با مشاهده مشخص است که خطرناک است (بدیهیات).

بر اساس نظریات: فانینگ، کوریاکوف، ون دایک، هاچینز، هریسون، ادموندز، آبرامز، راموس، کارلو، گوستاوو، پگا، نفرادی، گودسون، لو، کارپنتر، نیوونهوسین، وربیک، گارزیا، کوماراولو، فیلبی، کوئن